بند ارتودنسی دندان حلقه ای ضد زنگ و از جنس استیل است که در اطراف دندان های آسیاب قرار می گیرد. این حلقه در ارتودنسی نقش براکت ها را ایفا می کنند. براکت ها در بخش عقب دندان ها قرار نمی گیرند و به جای آن، از بند استفاده می شود. بند دوام بالاتری دارد و فشار بیشتری را تحمل می کند.
بند ارتودنسی را بشناسید!
از آن جایی که بند معمولا روی دندان های آسیای بزرگ قرار می گیرد، کمتر جلب توجه می کند. از این رو برخی افراد با این حلقه، آشنایی ندارند. این بند حلقه ای از جنس استیل است که با پخش کردن نیرو بین دندان ها، نقش مهمی در اصلاح ناهنجاری های دندانی ایفا می کند.
نحوه استفاده از بند
یکی از اجزای مهمی که در ارتودنسی به کار گرفته می شود، بند است، حلقه ای از جنس استیل ضد زنگ است که در بخش دندان های عقب قرار می گیرد.
با این که استفاده از بند در ارتودنسی های قدیمی رایج تر بوده است اما همچنان استفاده از آن کاربرد دارد. بدین منظور یک حلقه از فلز ضد زنگ دور دندان های آسیای بزرگ قرار می گیرد و با کمک سیمان ارتودنسی، در سر جای خود، فیکس می شود. برای قرار دادن بند باید یک روز قبل، از جدا شونده استفاده شود. جدا شونده با ایجاد فضا بین دندان های آسیاب، قرار دادن بند را سهولت می بخشد. بند روی دندان قرار می گیرد و دقیقا اندازه دندان تنظیم می شود. سپس از
دندان خارج می شود تا بخش داخلی بند کاملا خشک شود. سیمان دندانپزشکی در بخش داخلی بند قرار می گیرد و سپس روی دندان، گذاشته می شود.
چرا از بند ارتودنسی استفاده می شود؟
بند ارتودنسی را می توان روی هر دندانی قرار داد اما از آن جایی که دندان های عقب، موقعیت بهتری دارند، از این بند روی این دندان ها استفاده می شود. درواقع این بند برای دندان هایی که چسباندن براکت در آن ها دشوار است، مورد استفاده قرار می گیرد. دندان های عقب موقعیت مناسبی برای چسباندن براکت ندارند و از طرفی فشار وارده بر روی دندان، بیشتر از تحمل براکت ها خواهد بود. استفاده از بند دوام بیشتری دارد و خراش و زخمی روی گونه نیز، ایجاد نمی کند.
چرا از بند ارتودنسی در دندان های جلو استفاده نمی کنند؟
برای استفاده از بند محدودیتی وجود ندارد اما استفاده ازآن در دندان های پیشین، شکل و شمایل جالبی ندارد و چندان خوشایند نیست. درواقع بند نقش براکت ها را در بخش های عقبی دندان ایفا می کند.
مقاومت بالای بند ارتودنسی
در عملکرد این بند باید بگوییم که نیروی جویدن دندان ها در بخش عقبی دندان ها، توسط بند بهتر گرفته و پخش می شود. این درحالی است که اگر از براکت ها در این بخش استفاده شود، ممکن است، فشار وارد شده بر دندان ها موجب شکست دندان ها نیز شود. از طرفی بند کمتر شل می شود و بادوام تر از براکت های ارتودنسی است. چنانچه دندانی وجود داشته باشد که براکت ارتودنسی روی آن نچسبد و یا براکت های چسبیده شده، در مدت زمان کوتاهی از آن جدا شوند، از بند استفاده می شود.
خصوصیات بند ارتودنسی مناسب
این بند باید به راحتی قابل جایگذاری باشد و خاصیت ارتجاعی داشته باشد. مقاومت بالای بند و کیفیت مواد سازنده آن نیز، از ویژگی های مهم است که باید به آن توجه کرد.
روش های محکم کردن بند روی قالب
در قالب گیری، متخصص ارتودنسی باید نهایت دقت را به کار گیرد چرا که هر گونه لرزش خفیفی باعث تغییر در قالب بند می شود. یکی از این روش ها، استفاده از موم داغ است که در اطراف بند قالب زده شده، قرار می گیرد تا قالب را محکم کند. گاهی اوقات از چسب سوپر گلو برای محکم کردن بند استفاده می شود و گاهی دیگر نیز، از قطعه سیم کوچکی که به خوبی در کنار بند قرار می گیرد. انتخاب نوع روش محکم کردن قالب، بستگی به متخصص دارد.
به اشتراک بگذارید :
