پوسیدگی و شکستگی دندان ها سبب زشت شدن دندان ها و تخریب آنها می شوند. به همین دلیل باید با روش هایی، این پوسیدگی و شکستگی ها را رفع نمود. این روش ترمیمی یکی از روش های بسیار عالی است که به عنوان روکش جزئی می توان برای برطرف کردن عیوب دندان ها از آن استفاده کرد. این روش مزایا و معایبی دارد که در ادامه با آن بیشتر آشنا خواهید شد.
اینله و انله دندان که به آنها اینلی و انلی نیز گفته می شود، نوعی روش ترمیم دندان هستند که بیشتر برای دندان های عقبی بکار برده می شوند. در واقع زمانی که دندان های عقبی دچار پوسیدگی دندان ، شکستگی و ترک خوردگی جزئی می شوند، دندانپزشک ترجیح می دهد که از این روش برای پر کردن دندان های عقبی به جای روکش، استفاده کند. در این حالت آسیب دندان آنقدر جدی نیست که بیمار نیاز به روکش داشته باشد و همین روش کفایت می کند. در واقع افرادی می توانند از این روش استفاده کنند که دندان های آنها آنقدر دچار پوسیدگی شده است که نمی توان آن را پر کردن رفع نماید و همچنین مقدار قابل توجهی از دندان نیز سالم است و نیازی به روکش ندارند. از این روش، دندانپزشک برای حفظ ساختمان دندان استفاده می کند.
اینله و انله دندان دارای استحکام و ماندگاری بیشتری هستند و گاهی تا ۳۰ سال نیز ماندگار هستند.
اینله و انله از خراب شدن دندان در آینده جلوگیری می کنند و عمر دندان را بیشتر می کنند.
برای استفاده از این روش، ابتدا باید قالب دندان بیمار گرفته شده و سپس این مواد بر اساس قالب دندان وی ساخته می شوند. اما در پر کردن معمولی، دندان مستقیما با مواد پر می شود.
از لحاظ ظاهری، دندانی که با اینله و انله پر می شود، ظاهر بسیار بهتری نسبت به دندان هایی که با آلیاژ فلزی پر می شوند، دارد و بسیار طبیعی تر است.
با اینکه این روش ها، هر دو برای پر کردن دندان های پوسیده و خراب به کار می رود. اما این دو، تفاوت هایی با هم دارند. اینله برای پر کردن فضای بین شیار دندان ها و لبه های گردی که در سطح مرکزی دندان قرار دارند، بکار برده می شود و از این رو، به پر کردن دندان شباهت بسیاری دارد و فضای داخلی دندان را می توان با آن پر کرد. اما انله، بسیار وسیع تر است و می تواند تا سمت شیارهای طرفین دندان نیز کشیده شود. به دلیل پوشش گسترده انله، به این روش پوشش تکه ای نیز گفته می شود.
برای استفاده از این روش، ابتدا باید دندان ها و میزان خرابی و پوسیدگی آنها، توسط دندانپزشک معاینه شود. سپس در صورت تشخیص پوسیدگی دندان، دندانپزشک دندان را خالی کرده و سپس برای تهیه اینله و انله، از دندان قالبی تهیه کرده و آن را به لابراتوار برده و آن را می سازد. معمولا برای ساخت اینله و آنله، از طلا، رزین و پورسلین استفاده می شود. برای دندان های عقبی، معمولا از جنس طلا استفاده می شود و برای دندان های کمی جلوتر، از جنس رزین که بسیار به رنگ دندان شباهت دارد، استفاده می شود.
روند ساخت و نصب اینله و انله، معمولا دو جلسه طول می کشد و در این فاصله برای خراب نشدن دندان، معمولا یک روکش موقت برای دندان ساخته می شود.
فعالیت های انجام شده در جلسه اول مراجعه بیمار به دندانپزشکی برای استفاده از اینله و ابله، عبارتند از:
پس از ساخت اینله و انله، برای نصب این نوع روکش بر روی دندان ها، دو روش مستقیم و غیر مستقیم وجود دارد. در روش غیر مستقیم، پس از اینکه دندانپزشک بر اساس قالب دندان، اینله یا انله را آماده نمود، پرکردگی موقت را از روی دندان برداشته و آن را بر روی دندان نصب و می چسباند. اما در روش مستقیم، دندانپزشک تنها با یک عکس، می تواند به راحتی قالب اینله و انله را طراحی کرده و آن را می سازد. در این روش از شبیه سازی های کامپیوتری برای طراحی بهتر این موارد استفاده می شود و بدون آنکه چندین هفته صرف ساختن این قالب ها شود، تنها با یک عکس، این کار به راحتی و در کمترین زمان انجام می شود.
به دلیل مزایای فراوان، از این روش امروزه بسیار بیشتر از پر کردن دندان استفاده می شود. مزایای این روش عبارتند از:
با اینکه اینله و انله یکی از بهترین روش ها برای پر کردن دندان ها است. اما معایبی نیز دارد که عبارتند از:
دکتر مسعود داودیان (متخصص ارتودنسی)، بیش از ۱۲ سال سابقه تخصصی در درمان انواع ناهنجاری های دندان و فک دارند. علاوه بر داشتن دارای بورد تخصصی، عضو هیئت مدیره ارتودنتیست های ایران و موسس انجمن ارتودنتیست های جوان بوده اند.