خوشبختانه درمان ایمپلنت دندان در بین همه درمانهای دیگر دندانپزشکی کمعارضهترین به شمار میرود و با توجه به ظهور تکنولوژی جدید رادیوگرافی ۳بعدی امکان خطا به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. هرچند میزان تخصص درمانگر و تبحر و سابقه کار و تجربه بسیار نکته مهمی در افزایش موفقیت درمان است. امروزه قریب به ۷۰ درصد دندانپزشکان از این روش استفاده میکنند. انتخاب صحیح درمانگر در این بین بسیار مهم است.
ایمپلنت نیز مانند هر عمل دیگری میتواند عوارضی داشته باشد و لازم است برای کاهش این عوارض آنها را بشناسید و باید گفت اغلب عوارض ایمپلنت طبیعی و قابل برگشت است و جای نگرانی نیست.
در سال اول روکشهای دندان با چسب موقت چسبانده میشود و احتمال افتادن روکش در سال اول وجود دارد و در صورتی که روکش موقت دندان بیافتد باید برای چسباندن مجدد روکش روی ایمپلنت به دندان پزشک مراجعه شود و در صورتی که شرایط استاندارد باشد با چسب دائمی روکش چسبانده میشود.
احتمال لق شدن روکش در برخی موارد که فشار در برخی نواحی بیش از حد معمول باشد وجود دارد. این لق شدن ممکن است در قسمت پایه رخ دهد که اصولا بعد از پیوند نباید ایمپلنت دندان حرکتی داشته باشد و جراح برای گذاشتن پروتز باید توجه کند که ایمپلنت به طور کامل جوش خورده باشد و در برخی مواقع ممکن است در هنگام گذاشتن پروتز ایمپلنت به طور کامل چسبیده و سفت شده باشد ولی بعدا در اثر فشار شل شود که دلیل این شل شدن این است که به جای چسبندگی استخوانی به سطح ایمپلنت بافت فیبروز به آن میچسبد و در چنین مواقعی که پایه ایمپلنت شل میشود باید روکش و پایه به طور کامل خارج شوند و پایه جدید جایگزاری شود.
یا ممکن است پروتز روی ایمپلنت به دلیل جدا شدن چسب و یا بلند بودن روکش شل شود و در این حالت که شیوع بیشتری دارد، پروتز جدا میشود و اندازه آن بررسی میشود و مجددا چسبانده میشود.
یا در حالتی دیگری ممکن است پیچ متصل کننده رویی پروتز به پایه شل شود که اغلب به دلیل کوتاه بودن پیچ و تطابق نداشتن با اباتمنت در ایمپلنتهای ارزان و کرهای این اتفاق میافتد.
احتمال شل شدن پیچ داخلی ایمپلنت دندان بر اثر فشار زیادی که به روکش وارد میشود وجود دارد که اغلب در اثر دندان قروچه این اتفاق ممکن است بیافتد و یا در اثر زیر دندان رفتن سنگ در صورت بروز چنین اتفاقی پروتز توسط پزشک خارج و درمان میشود.
احتمال وقوع این عارضه بسیار کم است اما نمیتوان گفت غیر ممکن است. این عارضه در صورتی که فشار بسیار زیاد به ایمپلنت وارد شود در مواردی که پروتز دندان به صورت نامناسب کار شده باشد و باعث انتقال فشارها از مرکز به اطراف ایمپلنت شود، ممکن است رخ بدهد.
بسیاری از مردم از عفونت پس از انواع جراحی میترسند و همه علائم پس از جراحی را نشانه عفونت میدانند در صورتی که چنین نیست و بسیاری از تورم و ترشحها به دلیل عفونت نیست و پدیدههای طبیعی پس از جراحی است و برای جراحی ایمپلنت ترس بیش از حد و غیر منطقی از عفونت اشتباه است. برای مثال قبل از کاشت ایمپلنت باید میزان استخوان فک بررسی شود و در صورت نیاز از پیوند استخوان قبل از ایمپلنت استفاده شود به طوری که دیواره استخوانی به طور کامل ایمپلنت را در محاصره قرار دهد و در صورتی که ایمپلنت به طور کامل به استخوان فک جوش نخورد، نمیتوان روی آن روکش قرار داد و ممکن است نیاز به برداشتن ایمپلنت باشد که در این صورت فکر به اشتباه فکر میکند که دلیل برداشتن ایمپلنت عفونت بوده است .اما چنین نیست و احتمال عفونت در جراحی ایمپلنت بسیار کم و ناچیز است و با رعایت بهداشت دهان و دندان و با توجه به توصیههای پزشک تا اندازه زیادی میتوان احتمال عفونت پس از درمان ایمپلنت را کاهش داد.
دکتر مسعود داودیان (متخصص ارتودنسی)، بیش از ۱۲ سال سابقه تخصصی در درمان انواع ناهنجاری های دندان و فک دارند. علاوه بر داشتن دارای بورد تخصصی، عضو هیئت مدیره ارتودنتیست های ایران و موسس انجمن ارتودنتیست های جوان بوده اند.